Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

E prese a dire così:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"