Job 19

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Allora Giobbe rispose e disse:

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

"Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

Ecco, io grido: "Violenza!" e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia".