Psalms 77

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

Az éneklőmesternek, Jedutunnak; Aszáfé, zsoltár.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

Szavamat Istenhez *emelem* és kiáltok; szavamat Istenhez *emelem,* hogy figyelmezzen reám.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Nyomorúságom idején az Urat keresem; kezem feltartom éjjel szünetlenül; lelkem nem akar vigasztalást bevenni.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Istenről emlékezem és sóhajtok; róla gondolkodom, de elepedt az én lelkem. Szela.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Szemeimet ébren tartod; hánykolódom, de nem szólhatok.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Elmélkedem a régi napokról, a hajdankor éveiről.

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Megemlékezem éjjel az én énekeimről; szívemben elgondolkodom és azt kutatja lelkem:

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Avagy mindörökké elvet-é az Úr? és nem lesz-é többé jóakaró?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Avagy végképen elfogyott-é az ő kegyelme? vagy megszűnik-é igérete nemzedékről nemzedékre?

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Avagy elfelejtkezett-é könyörülni Isten? avagy elzárta-é haragjában az ő irgalmát? Szela.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

És mondám: Ez az én betegségem, hogy a Fölségesnek jobbja megváltozott.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Megemlékezem az Úrnak cselekedeteiről, sőt megemlékezem hajdani csodáidról;

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

És elmélkedem minden cselekedetedről, és tetteidről gondolkozom.

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Oh Isten, a te utad szentséges; kicsoda olyan nagy Isten, mint az Isten?

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Te vagy az Isten, a ki csodát mívelsz; megmutattad a népek között a te hatalmadat.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Megváltottad népedet karoddal a Jákób és a József fiait. Szela.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Láttak téged a vizek, oh Isten, láttak téged a vizek és megfélemlének; a mélységek is megrázkódának.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

A felhők vizet ömlesztének; megzendülének a fellegek, és a te nyílaid széllyel futkostanak.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Mennydörgésed zúgott a forgószélben; villámlásaid megvilágosították a mindenséget; megrázkódott és megindult a föld.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.

Utad a tengeren volt és ösvényed a nagy vizeken; és nyomaid nem látszottak meg. * (Psalms 77:21) Vezetted mint nyájat, a te népedet, Mózesnek és Áronnak kezével. *