Psalms 139

خداوندا، تو مرا آزموده‏ای و می‌شناسی.

Az éneklőmesternek, Dávid zsoltára. Uram, megvizsgáltál engem, és ismersz.

از نشستن و بر خواستن من آگاهی و تمام افکار و اندیشه‌های مرا از دور می‌دانی.

Te ismered ülésemet és felkelésemet, messziről érted gondolatomat.

تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی و تمام روشهای مرا می‌دانی.

Járásomra és fekvésemre ügyelsz, minden útamat jól tudod.

حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم، تو ای خداوند، منظور مرا می‌دانی.

Mikor még nyelvemen sincs a szó, immár egészen érted azt Uram!

حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده و با قدرت خود، مرا محافظت می‌کنی.

Elől és hátul körülzártál engem, és fölöttem tartod kezedet.

شناخت تو از من خیلی عمیق است؛ این فراتر از فهم من می‌باشد.

Csodálatos előttem *e* tudás, magasságos, nem érthetem azt.

از نزد تو کجا بگریزم و از حضور تو کجا پنهان شوم؟

Hová menjek a te lelked elől és a te orczád elől hova fussak?

اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی. اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.

Ha a mennybe hágok fel, ott vagy; ha a Seolba vetek ágyat, ott is jelen vagy.

اگر بر بالهای سحر بنشینم و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،

Ha a hajnal szárnyaira kelnék, és a tenger túlsó szélére szállanék:

تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود. برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.

Ott is a te kezed vezérelne engem, és a te jobbkezed fogna engem.

اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،

Ha azt mondom: A sötétség bizonyosan elborít engem és a világosság körülöttem éjszaka lesz,

حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود و شب برای تو مانند روز روشن است، زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.

A sötétség sem borít el előled, és fénylik az éjszaka, mint a nappal; a sötétség olyan, mint a világosság.

تو تمام اجزای بدنم را ساختی و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.

Bizony te alkottad veséimet, te takargattál engem anyám méhében.

من تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساخته‏ای، تمام کارهای تو بسیار شگفت‌انگیز است. من این را با تمام وجود می‌دانم.

Magasztallak, hogy csodálatosan megkülönböztettél. Csodálatosak a te cselekedeteid! és jól tudja ezt az én lelkem.

وقتی استخوانهایم ساخته می‌شدند و در رحم مادر شکل می‌گرفتم و در نهان رشد می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی.

Nem volt elrejtve előtted az én csontom, mikor titokban formáltattam és idomíttattam, *mintegy* a föld mélyében.

پیش از آن که به وجود بیایم و زندگی را آغاز کنم، روزهای عمرم را در دفتر خود ثبت نمودی.

Látták szemeid az én alaktalan testemet, és könyvedben ezek mind be voltak írva: a napok is, a melyeken formáltatni fognak; holott egy sem volt még meg közülök.

خداوندا، افکار تو آن‌قدر عالی و گرانبها هستند، که من آنها را درک نمی‌کنم.

És nékem milyen kedvesek a te gondolataid, oh Isten! Mily nagy azoknak summája!

اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند. وقتی بیدار می‌شوم باز هم با تو هستم.

Számlálgatom őket: többek a fövénynél; felserkenek s mégis veled vagyok.

خدایا، شریران را نابود کن و جنایتکاران را از من دور نما.

Vajha elvesztené Isten a gonoszt! Vérszopó emberek, fussatok el tőlem!

آنها نام تو را به بدی یاد می‌کنند و به ضد تو حرفهای زشت می‌زنند.

A kik gonoszul szólnak felőled, *és nevedet* hiába veszik fel, a te ellenségeid.

خداوندا، آیا از کسانی‌که از تو نفرت دارند، نفرت نداشته‌ام؟ آیا از آنانی که از تو سرپیچی می‌کنند، متنفّر نبوده‏ام؟

Ne gyűlöljem-é, Uram, a téged gyűlölőket? Az ellened lázadókat ne útáljam-é?

با تمام وجود از آنها متنفّرم و آنها را دشمن خود می‌دانم.

Teljes gyűlölettel gyűlölöm őket, ellenségeimmé lettek!

خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان.

Vizsgálj meg engem, oh Isten, és ismerd meg szívemet! Próbálj meg engem, és ismerd meg gondolataimat!

ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.

És lásd meg, ha van-e nálam a gonoszságnak valamilyen útja? és vezérelj engem az örökkévalóság útján!