Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Én vagyok az az ember, a ki nyomorúságot látott az ő haragjának vesszeje miatt.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Engem vezérlett és járatott sötétségben és nem világosságban.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Bizony ellenem fordult, *ellenem* fordítja kezét minden nap.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Megfonnyasztotta testemet és bőrömet, összeroncsolta csontjaimat.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

*Erősséget* épített ellenem és körülvett méreggel és fáradsággal.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Sötét helyekre ültetett engem, mint az örökre meghaltakat.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Körülkerített, hogy ki ne mehessek, nehézzé tette lánczomat.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Sőt ha kiáltok és segítségül hívom is, nem hallja meg imádságomat.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Elkerítette az én útaimat terméskővel, ösvényeimet elforgatta.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Ólálkodó medve ő nékem *és* lesben álló oroszlán.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Útaimat elterelte, és darabokra vagdalt és elpusztított engem!

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Kifeszítette kézívét, és a nyíl elé czélul állított engem!

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Veséimbe bocsátotta tegzének fiait.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Egész népemnek csúfjává lettem, és gúnydalukká napestig.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Eltöltött engem keserűséggel, megrészegített engem ürömmel.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

És kova-kővel tördelte ki fogaimat; porba tiprott engem.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

És kizártad lelkem a békességből; elfeledkeztem a jóról.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

És mondám: Elveszett az én erőm és az én reménységem az Úrban.

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Emlékezzél meg az én nyomorúságomról és eltapodtatásomról, az ürömről és a méregről!

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Vissza-visszaemlékezik, és megalázódik bennem az én lelkem.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Ezt veszem szívemre, azért bízom.

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Az Úr kegyelmessége az, hogy még nincsen végünk; mivel nem fogyatkozik el az ő irgalmassága!

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Minden reggel meg-megújul; nagy a te hűséged!

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Az Úr az én örökségem, mondja az én lelkem, azért benne bízom.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Jó az Úr azoknak, a kik várják őt; a léleknek, a mely keresi őt.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Jó várni és megadással lenni az Úr szabadításáig.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Jó a férfiúnak, ha igát visel ifjúságában.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Egyedül ül és hallgat, mert felvette magára.

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Porba teszi száját, *mondván:* Talán van *még* reménység?

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Orczáját tartja az őt verőnek, megelégszik gyalázattal.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Mert nem zár ki örökre az Úr.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Sőt, ha megszomorít, meg is vígasztal az ő kegyelmességének gazdagsága szerint.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Mert nem szíve szerint veri és szomorítja meg az embernek fiát.

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Hogy lábai alá tiporja valaki a föld minden foglyát;

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

Hogy elfordíttassék az ember ítélete a Magasságosnak színe előtt;

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Hogy elnyomassék az ember az ő peres dolgában: ezt az Úr nem nézi el.

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Kicsoda az, a ki szól és meglesz, ha nem parancsolja az Úr?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

A Magasságosnak szájából nem jő ki a gonosz és a jó.

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Mit zúgolódik az élő ember? Ki-ki a maga bűneiért *bűnhődik.*

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Tudakozzuk a mi útainkat és vizsgáljuk meg, és térjünk az Úrhoz.

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Emeljük fel szíveinket kezeinkkel egyetemben Istenhez az égben.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Mi voltunk gonoszok és pártütők, azért nem bocsátottál meg.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Felöltötted a haragot és üldöztél minket, öldököltél, nem kiméltél.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Felöltötted a felhőt, hogy hozzád ne jusson az imádság.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Sepredékké és útálattá tettél minket a népek között.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Feltátotta száját ellenünk minden ellenségünk.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Rettegés és tőr van mi rajtunk, pusztulás és romlás.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Víz-patakok folynak alá az én szememből népem leányának romlása miatt.

«پیوسته اشک می‌ریزم

Szemem csörgedez és nem szünik meg, nincs pihenése,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Míg ránk nem tekint és meg nem lát az Úr az égből.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Szemem bánatba ejté lelkemet városomnak minden leányáért.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Vadászva vadásztak reám, mint valami madárra, ellenségeim ok nélkül.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Veremben fojtották meg életemet, és követ hánytak rám.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Felüláradtak a vizek az én fejem felett; mondám: Kivágattam!

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Segítségül hívtam a te nevedet, oh Uram, a legalsó veremből.

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Hallottad az én szómat; ne rejtsd el füledet sóhajtásom és kiáltásom elől.

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Közelegj hozzám, mikor segítségül hívlak téged; mondd: Ne félj!

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Pereld meg Uram lelkemnek perét; váltsd meg életemet.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Láttad, oh Uram, az én bántalmaztatásomat; ítéld meg ügyemet.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Láttad minden bosszúállásukat, minden ellenem való gondolatjokat.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Hallottad Uram az ő szidalmazásukat, minden ellenem való gondolatjokat;

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Az ellenem támadóknak ajkait, és ellenem való mindennapi szándékukat.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Tekintsd meg leülésöket és felkelésöket; én vagyok az ő gúnydaluk.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Fizess meg nékik, Uram, az ő kezeiknek munkája szerint.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Adj nékik szívbeli konokságot; átkodul reájok.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Üldözd haragodban, és veszesd el őket az Úr ege alól!