Job 30

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Most pedig nevetnek rajtam, a kik fiatalabbak nálam a kiknek atyjokat az én juhaimnak komondorai közé sem számláltam volna.

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Mire való lett volna nékem még kezök ereje is? Rájok nézve a vénség elveszett!

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Szükség és éhség miatt összeaszottak, a kik a kopár földet futják, a sötét, sivatag pusztaságot.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

A kik keserű füvet tépnek a bokor mellett, és rekettyegyökér a kenyerök.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

Az emberek közül kiűzik őket, úgy hurítják őket, mint a tolvajt.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Félelmetes völgyekben kell lakniok, a földnek és szikláknak hasadékaiban.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

A bokrok között ordítanak, a csalánok alatt gyülekeznek.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Esztelen legények, sőt becstelen fiak, a kiket kivertek az országból.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

És most ezeknek lettem gúnydalává, nékik levék beszédtárgyuk!

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Útálnak engem, messze távoznak tőlem, és nem átalanak pökdösni előttem.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Sőt leoldják kötelöket és bántalmaznak engem, és a zabolát előttem kivetik.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Jobb felől ifjak támadnak ellenem, gáncsot vetnek lábaimnak, és ösvényt törnek felém, hogy megrontsanak.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Az én útamat elrontják, romlásomat öregbítik, nincsen segítség ellenök.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Mint valami széles résen, úgy rontanak elő, pusztulás között hömpölyögnek *ide.*

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Rettegések fordultak ellenem, mint vihar űzik el tisztességemet, boldogságom eltünt, mint a felhő.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

Mostan azért enmagamért ontja ki magát lelkem; nyomorúságnak napjai fognak meg engem.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Az éjszaka meglyuggatja csontjaimat bennem, és nem nyugosznak az én inaim.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

A sok erőlködés miatt elváltozott az én ruházatom; úgy szorít engem, mint a köntösöm galléra.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

A sárba vetett engem, hasonlóvá lettem porhoz és hamuhoz.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Kiáltok hozzád, de nem felelsz; megállok és *csak* nézel reám!

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Kegyetlenné változtál irántam; kezed erejével harczolsz ellenem.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Felemelsz, szélnek eresztesz engem, és széttépsz engem a viharban.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Hiszen tudtam, hogy visszatérítesz engem a halálba, és a minden élő gyülekező házába;

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

De a roskadóban levő ne nyujtsa-é ki kezét? Avagy ha veszendőben van, ne kiáltson-é segítségért?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Avagy nem sírtam-é azon, a kinek kemény napja volt; a szűkölködő miatt nem volt-é lelkem szomorú?

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Bizony jót reméltem és rossz következék, világosságot vártam és homály jöve.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Az én bensőm forr és nem nyugoszik; megrohantak engem a nyomorúságnak napjai.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Feketülten járok, de nem a nap hősége miatt; felkelek a gyülekezetben *és* kiáltozom.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Atyjok fiává lettem a sakáloknak, és társokká a strucz madaraknak.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Bőröm feketül*ten hámlik le* rólam, és csontom elég a hőség miatt.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

Hegedűm sírássá változék, sípom pedig jajgatók szavává.