Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

Ezután megnyitá Jób az ő száját, és megátkozá az ő napját.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

És szóla Jób, és monda:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Veszszen el az a nap, a melyen születtem, és az az éjszaka, a melyen azt mondták: fiú fogantatott.

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Az a nap legyen sötétség, ne törődjék azzal az Isten onnét felül, és világosság ne fényljék azon.

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Tartsa azt fogva sötétség és a halál árnyéka; *a* felhő lakozzék rajta, nappali borulatok tegyék rettenetessé.

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Az az éjszaka! Sűrű sötétség fogja be azt; ne soroztassék az az esztendőnek napjaihoz, ne számláltassék a hónapokhoz.

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Az az éjszaka! Legyen az magtalan, ne legyen örvendezés azon.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Átkozzák meg azt, a kik a nappalt átkozzák, a kik bátrak felingerelni a leviathánt.

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Sötétüljenek el az ő estvéjének csillagai; várja a világosságot, de az ne legyen, és ne lássa a hajnalnak pirját!

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

Mert nem zárta be az én anyám méhének ajtait, és nem rejtette el szemeim elől a nyomorúságot.

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Mért is nem haltam meg fogantatásomkor; mért is ki nem multam, mihelyt megszülettem?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Mért vettek fel engem térdre, és mért az emlőkre, hogy szopjam?!

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Mert most feküdném és nyugodnám, aludnám és akkor nyugton pihenhetnék -

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Királyokkal és az ország tanácsosaival, a kik magoknak kőhalmokat építenek.

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Vagy fejedelmekkel, a kiknek aranyuk van, a kik ezüsttel töltik meg házaikat.

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

Vagy mért nem lettem olyan, mint az elásott, idétlen gyermek, mint a világosságot sem látott kisdedek?

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Ott a gonoszok megszünnek a fenyegetéstől, és ott megnyugosznak, a kiknek erejök ellankadt.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

A foglyok ott mind megnyugosznak, nem hallják a szorongatónak szavát.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Kicsiny és nagy ott *egyenlő,* és a szolga az ő urától szabad.

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

Mért is ad *Isten* a nyomorultnak világosságot, és életet a keseredett szivűeknek?

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

A kik a halált várják, de nem jön az, és szorgalmasabban keresik mint az elrejtett kincset.

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

A kik nagy örömmel örvendeznek, vigadnak, mikor megtalálják a koporsót.

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

A férfiúnak, a ki útvesztőbe jutott, és a kit az Isten bekerített köröskörül.

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Mert kenyerem gyanánt van az én fohászkodásom, és sóhajtásaim ömölnek, mint habok.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

Mert a mitől remegve remegtem, az jöve reám, és a mitől rettegtem, az esék rajtam.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

Nincs békességem, sem nyugtom, sem pihenésem, mert nyomorúság támadt reám.