Psalms 22

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

למנצח על אילת השחר מזמור לדוד אלי אלי למה עזבתני רחוק מישועתי דברי שאגתי׃

آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

אלהי אקרא יומם ולא תענה ולילה ולא דומיה לי׃

امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

ואתה קדוש יושב תהלות ישראל׃

نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

בך בטחו אבתינו בטחו ותפלטמו׃

به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

אליך זעקו ונמלטו בך בטחו ולא בושו׃

امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

ואנכי תולעת ולא איש חרפת אדם ובזוי עם׃

هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

כל ראי ילעגו לי יפטירו בשפה יניעו ראש׃

و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

גל אל יהוה יפלטהו יצילהו כי חפץ בו׃

تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

כי אתה גחי מבטן מבטיחי על שדי אמי׃

از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

עליך השלכתי מרחם מבטן אמי אלי אתה׃

از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

אל תרחק ממני כי צרה קרובה כי אין עוזר׃

دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

סבבוני פרים רבים אבירי בשן כתרוני׃

و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

פצו עלי פיהם אריה טרף ושאג׃

قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

כמים נשפכתי והתפרדו כל עצמותי היה לבי כדונג נמס בתוך מעי׃

گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

יבש כחרש כחי ולשוני מדבק מלקוחי ולעפר מות תשפתני׃

دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

כי סבבוני כלבים עדת מרעים הקיפוני כארי ידי ורגלי׃

استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

אספר כל עצמותי המה יביטו יראו בי׃

لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

יחלקו בגדי להם ועל לבושי יפילו גורל׃

امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

ואתה יהוה אל תרחק אילותי לעזרתי חושה׃

مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

הצילה מחרב נפשי מיד כלב יחידתי׃

مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

הושיעני מפי אריה ומקרני רמים עניתני׃

کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

אספרה שמך לאחי בתוך קהל אהללך׃

ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

יראי יהוה הללוהו כל זרע יעקב כבדוהו וגורו ממנו כל זרע ישראל׃

زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

כי לא בזה ולא שקץ ענות עני ולא הסתיר פניו ממנו ובשועו אליו שמע׃

در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

מאתך תהלתי בקהל רב נדרי אשלם נגד יראיו׃

فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

יאכלו ענוים וישבעו יהללו יהוה דרשיו יחי לבבכם לעד׃

مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

יזכרו וישבו אל יהוה כל אפסי ארץ וישתחוו לפניך כל משפחות גוים׃

خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

כי ליהוה המלוכה ומשל בגוים׃

همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

אכלו וישתחוו כל דשני ארץ לפניו יכרעו כל יורדי עפר ונפשו לא חיה׃

آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد.

זרע יעבדנו יספר לאדני לדור׃

آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

יבאו ויגידו צדקתו לעם נולד כי עשה׃