Psalms 137

در کنار رودخانه‌های بابل نشستیم و به یاد صهیون گریه کردیم.

על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

آلات موسیقی خود را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم.

על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

زیرا کسانی‌که ما را به اسارت برده بودند، از ما خواستند تا برایشان یکی از سرودهای صهیون را بخوانیم و آنها را سرگرم کنیم.

כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

امّا چگونه می‌توانستیم سرود خداوند را در دیار بیگانه بسراییم؟

איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم خشک گردد تا دیگر نتوانم چنگ بنوازم.

אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

اگر تو را ای اورشلیم، به یاد نیاورم و تو را بر همهٔ شادی‌ها ترجیح ندهم، زبانم به کامم بچسبد و لال شوم.

תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

خداوندا، به یادآور، روزی را که اَدومیان اورشلیم را تسخیر کردند و فریاد می‌زدند: «آن را با خاک یکسان کنید.»

זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

ای بابل، تو ویران خواهی شد. خوشا به حال کسی‌که آن چه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد.

בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.

אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃