Psalms 88

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

Psalmi, Koran lasten veisu, edelläveisaajalle, raadollisten heikkoudesta, Hemanin Esrahilaisen oppi. Herra, minun autuuteni Jumala, minä huudan päivällä ja yöllä sinun edessäs,

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

Anna minun rukoukseni etees tulla: kallista korvas huutoni puoleen.

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

Sillä minun sieluni on surkeutta täynnä, ja minun elämäni on juuri liki helvettiä.

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

Minä olen arvattu niiden kaltaiseksi, jotka hautaan menevät: minä olen niinkuin se mies, jolla ei yhtään apua ole.

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

Minä makaan hyljättynä kuolleiden seassa, niinkuin haavoitetut, jotka haudassa makaavat, joita et sinä enää muista, ja jotka kädestäs eroitetut ovat.

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

Sinä olet painanut minun alimmaiseen kaivoon, pimeyteen ja syvyyteen.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Sinun hirmuisuutes ahdistaa minua, ja pakottaa minua sinun aalloillas, Sela!

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

Sinä eroitat kauvas ystäväni minusta: sinä olet minun tehnyt heille kauhistukseksi: minä makaan vangittuna, etten minä voi päästä ulos.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

Minun kasvoni ovat surkiat raadollisuuden tähden: Herra, minä avukseni huudan sinua joka päivä: minä hajoitan käteni sinun puolees.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

Teetkös siis ihmeitä kuolleiden seassa? eli nousevatko kuolleet sinua kiittämään? Sela!

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

Luetellaanko haudoissa sinun hyvyyttäs? ja totuuttas kadotuksessa?

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Tunnetaanko sinun ihmees pimiässä? eli vanhurskautes siinä maassa, jossa kaikki unohdetaan?

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

Mutta minä huudan sinua, Herra, ja minun rukoukseni tulee varhain sinun etees.

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

Miksis, Herra, heität pois sieluni, ja peität kasvos minulta?

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

Minä olen raadollinen ja väetöin, että minä niin hylätty olen: minä kärsin sinun hirmuisuuttas, että minä lähes epäilen.

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

Sinun vihas tulee minun päälleni: sinun pelkos likistää minua.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

Ne saartavat minua joka päivä niinkuin vesi, ja ynnä minua piirittävät.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

Sinä teet, että minun ystäväni ja lähimmäiseni erkanevat kauvas minusta, ja minun tuttavilleni olen minä pimeydessä.