Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

«پیوسته اشک می‌ریزم

Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.