Job 30

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Nyt minun nuorempani nauravat minua, joiden isiä en minä olisi pannut minun laumani koirain sekaan;

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Joiden voiman minä tyhjänä pidin, jotka ei ijällisiksi tulleet;

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Ne jotka nälän ja tuskan tähden pakenivat erinänsä korpeen, äsken turmeltuneet ja köyhtyneet,

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Jotka nukulaisia repivät pensasten ympäri; ja katajan juuret olivat heidän ruokansa:

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

He ajettiin ulos, ja huudettiin heitä vastaan niinkuin varasta.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

He asuivat kauhiain ojain tykönä maan luolissa ja vuorten rotkoissa.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

Pensasten keskellä he huusivat, ja ohdakkein sekaan he kokosivat itsensä,

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Turhain ja hyljättyin ihmisten lapset, jotka halvimmat olivat maan päällä.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Ja nyt minä olen heidän lauluksensa tullut, ja minun täytyy heidän juttunansa olla.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

He kauhistavat minua, ja erkanevat kauvas minusta; ja ei he häpee sylkeä minun kasvoilleni.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Sillä hän on minun köyteni päästänyt, ja on nöyryyttänyt minun: He ovat suitset minun edestäni heittäneet pois.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Oikialle puolelle nousivat nuorukaiset: He lykkäsivät pois minun jalkani, ja tekivät tien minua kohden, hukuttaaksensa minua.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

He ovat kukistaneet minun polkuni: se oli huokia heille minua vahingoittaa, ilman kenenkään avuta.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

He ovat tulleet sisälle niinkuin suurten rakoin lävitse, ja ovat sekaseuraisin karaneet sisälle.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Pelko on kääntynyt minua vastaan, ja niinkuin tuuli vainonnut minun kunniaani, ja niinkuin pilvi, on minun autuuteni mennyt ohitse.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

Mutta nyt kääntää minun sieluni itsensä minua vastaan, ja minun murhepäiväni ovat minun käsittäneet.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Yöllä minun luuni lävistettiin kaikin paikoin lävitse, ja minun suoneni ei saa lepoa.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Suuren voiman kautta minun vaatteeni muutetaan, ja hän on vyöttänyt minun niinkuin hameeni pään lävellä.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Minä sotkutaan lokaan, ja verrataan tomuun ja tuhkaan.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Jos minä hudan sinun tykös, niin et sinä vastaa minua: jos minä käyn edes, niin et sinä minusta tietävinäs ole.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Sinä olet muuttunut minulle hirmuiseksi, ja vainoot minua kätes voimalla.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Sinä nostat minun tuuleen, ja annat minun ajaa sen päällä, ja sulaat minun voimallisesti.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Sillä minä tiedän, ettäs annat minun kuolemaan, joka on se huone, joka kaikille eläville on asetettu.

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Ei hän kuitenkaan ojenna kättänsä luutarhaan, eikä he huuda kadotuksestansa.

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Minä itkin kovana aikana, ja minun sieluni armahti köyhää.

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Minä odotin hyvää, ja paha tuli: minä odotin valkeutta, ja pimeys tuli.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Minun sisällykseni kiehuvat lakkaamatta: Murheen aika on minun ennättänyt.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Minä käyn mustettuna, ehkei aurinko minua ruskoittanut: minä nousen kansan seassa ja huudan.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Minä olen kärmetten veli, strutsilinnun poikain kumppani.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Minun nahkani minun päälläni on mustettunut, ja minun luuni ovat helteestä palaneet.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

Minun kanteleeni on muuttunut valitukseksi, ja minun huiluni itkuksi.