Job 19

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Mutta Job vastasi ja sanoi:

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Kuinka kauvan te vaivaatte minun sieluani? ja runtelette minua sanoilla?

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

Te olette nyt kymmenen kertaa pilkanneet minua; ja ette häpee minua niin vaivata.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

Jos minä erehdyn, niin minä itselleni erehdyn.

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

Mutta te tosin nousette minua vastaan, ja soimaatte minun pilkkaani.

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

Niin tietäkäät nyt, että Jumala hukuttaa minun, ja on piirittänyt minun verkkoihinsa.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

Katso, ehkä minä vielä väkivallan tähden huutaisin, niin ei kuitenkaan kuulla minua: jos minä parkuisin, niin ei tässä ole oikeutta.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

Hän on aidannat minun tieni, etten minä taida sitä käydä, ja pannut pimeyden minun poluilleni.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

Hän on riisunut minun kunniani minulta, ja ottanut pois kruunun minun päästäni.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

Hän on maahan kukistanut minun joka kulmalta, ja laskenut minun menemään; ja on reväissyt ylös minun toivoni niinkuin puun.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

Hän on hirmuisesti vihastunut minun päälleni, ja pitää minun vihamiehenänsä.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

Hänen sotajoukkonsa ovat kokoontuneet, ja asettaneet tiensä minua kohden, ja piirittäneet minun majani.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

Hän on eroittanut minun veljeni kauvas minusta, ja minun tuttavani ovat minulle muukalaisiksi tulleet.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

Minun lähimmäiseni piiloivat minua, ja minun ystäväni ovat unhottaneet minun.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

Minun huonekuntalaiseni ja piikani pitävät minua vieraana, minä olen tuntemattomaksi tullut heidän silmäinsä edessä.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

Minä huusin palveliaani, ja ei hän vastannut minua: minun täytyy rukoilla häntä omalla suullani.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

Minun emäntäni vieroi minun henkeäni, ja minun täytyy palvella omia lapsiani.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

Ja nuoretkin lapset minun katsovat ylön: jos minä nousen, niin he puhuvat minua vastaan.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

Kaikki uskolliset ystäväni kauhistuvat minua; ja joita minä rakastin, ovat kääntäneet itsensä minua vastaan.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

Minun luuni tarttuivat minun nahkaani ja lihaani, ja en minä taida nahallani peittää hampaitani.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

Armahtakaat minun päälleni, armahtakaat minun päälleni, te minun ystäväni! sillä Jumalan käsi on minuun sattunut!

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

Miksi te vainootte minua niinkuin Jumalakin, ja ette taida minun lihastani ravittaa?

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

Jospa minun puheeni kirjoitettaisiin! jospa ne kirjaan pantaisiin, ja painettaisiin!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

Raudalla kaivettaisiin lyijy ijankaikkiseksi muistoksi kiveen.

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

Sillä minä tiedän minun Lunastajani elävän: ja hän on tästälähin maan päällä seisova.

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

Ja vaikka vihdoin minun nahkani ja tämä (ruumis) lakastuu, saan minä kuitenkin minun lihassani nähdä Jumalan.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

Hänen minä olen minulleni näkevä, ja minun silmäni katsovat häntä, ja ei kenkään outo. Minun munaskuuni ovat kuluneet minun helmassani.

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

Tosin teidän pitäis sanoman: Miksi me vainoamme häntä? sillä tämän puheen perustus löytyy minun tykönäni.

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

Peljätkäät siis miekkaa, sillä viha on pahain töiden kostomiekka, että te tietäisitte kurituksen tulevan.