Psalms 90

خداوندا، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.

(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.

پیش از آن که کوهها را بیافرینی و زمین و جهان را به وجود آوری، از ازل خدا بوده‌ای و تا ابد خدا خواهی بود.

Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!

تو آدمیان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای فرزندان آدم به خاک بازگردید.»

Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"

هزاران سال در نظر تو مانند یک روز است، مانند دیروز که گذشته است و مانند پاسی از شب.

Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.

تو ما را مانند توفان از جا می‌کنی، زندگی ما مانند یک خواب است، مثل گیاهی که صبحگاهان می‌روید،

Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;

صبحگاهان می‌روید و شب هنگام از بین می‌رود.

ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.

با غضب تو از بین می‌رویم و خشم تو ما را به وحشت می‌اندازد.

Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.

گناهان ما را در حضور خود گذاشته‌ای و خطاهای پنهانی ما نزد تو آشکار است.

Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.

غضب تو عمر ما را کوتاه می‌سازد و مانند خیالی به آن خاتمه می‌دهد.

Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.

دوران عمر ما هفتاد سال است و یا اگر قویتر باشیم، ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، امّا همهٔ دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به سر می‌رسد و فنا می‌شویم.

Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.

چه کسی می‌تواند میزان خشم تو را بداند؟ چه کسی می‌‌داند که از غضب تو چقدر باید ترسید؟

Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!

به ما تعلیم بده تا بدانیم که دوران عمر ما چقدر کوتاه است، تا شاید عاقل شویم.

At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!

خداوندا، خشم تو چقدر طول خواهد کشید؟ بر بندگان خود رحم فرما.

Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;

صبحگاهان دلهای ما را از محبّت پایدار خود لبریز گردان تا عمر خود را با سرود و شادی به سر بریم.

mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.

به اندازهٔ روزهایی كه غم نصیب ما کردی، اکنون ما را شادمان ساز.

Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!

تا بندگانت کارهای عجیب تو را مشاهده کنند و فرزندان ما قدرت عظیم تو را ببینند.

Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!

رحمت و لطف تو، ای خدای ما، نصیب ما باد و خدا ما را در تمام كارهایمان برکت دهد!

HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!