Psalms 64

خدایا، به نالهٔ و زاری من گوش فرا ده. از دشمنان خود می‌ترسم، مرا از دست آنان نجات ده.

(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;

مرا از توطئهٔ مردم شریر و فتنه‌انگیز رهایی ده.

skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.

آنها زبان خود را مانند شمشیر تیز کرده، و مرا هدف سخنان زهرآلود خود قرار داده‌اند.

der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen

از کمینگاه خود، بی‌گناهان را نشانه می‌گیرند و ناگهان و بدون ترس بر ایشان حمله می‌کنند.

for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.

آنها یکدیگر را در انجام نقشه‌های شرورانهٔ خود تشویق می‌کنند، و دربارهٔ محل دامهای خود با هم مشورت می‌کنند. می‌گویند: «چه کسی می‌تواند ما را ببیند؟»

Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"

آنها نقشه‌های شریرانه می‌کشند و می‌گویند: «بسیار عالی است.» فکر و دل انسان چقدر مرموز است!

De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.

امّا خدا آنها را با تیر خود خواهد زد و زخم‌های ناگهانی بر بدنشان وارد خواهد كرد.

Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;

آنها را به‌خاطر زبانشان نابود خواهد ساخت و هرکسی ببیند، آنها را مسخره خواهد كرد.

han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;

آنگاه همه خواهند ترسید و آنچه را که خدا انجام داده است درک خواهند کرد و آن را بیان خواهند نمود.

alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;

مردم نیک به‌خاطر آنچه که خداوند انجام داده است شادی خواهند کرد و به او پناه خواهند برد. دل تمام مردم نیک شادمان باد.

de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!