Psalms 6

خداوندا، نسبت به من خشمگین مباش و در غضب خود مرا تنبیه نکن.

(Til sangmesteren. Med strengespil. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme,

خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

vær mig nådig Herre, jeg sygner hen, mine Ledmod skælver, læg mig, Herre!

جان من بشدّت پریشان است. ای خداوند تا به کی صبر کنم؟

Såre skælver min Sjæl; o HERRE, hvor længe endnu?

بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛ مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده.

Vend tilbage, HERRE, og frels min Sjæl, hjælp mig dog for din Miskundheds Skyld!

در دنیای مردگان یادی از تو نیست و کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.

Thi i Døden kommes du ikke i Hu, i Dødsriget hvo vil takke dig der?

از ناله خسته شده‌ام. هر شب سیل اشک در رختخواب من جاری است.

Jeg er så træt af at sukke; jeg væder hver Nat mit Leje, bader med Tårer min Seng;

به سختی می‌توانم ببینم؛ چشمانم ورم کرده‌اند زیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

mit Øje hentæres af Sorg, sløves for alle mine Fjenders Skyld.

ای بدکاران، از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

Vig fra mig, alle I Udådsmænd, thi HERREN har hørt min Gråd,

خداوند التماس مرا شنیده و دعای مرا مستجاب نموده است.

HERREN har hørt min Tryglen, min Bøn tager HERREN imod.

دشمنانم بشدّت شرمنده گردیده و با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.

Beskæmmes skal alle mine Fjender og såre forfærdes, brat skal de vige med Skam.