Psalms 22

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد.

Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.