Psalms 144

خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

(Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

او پشت و پناه من است، او سپر و نجات‌دهندهٔ من است، به او توکّل دارم و او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.

min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟ و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟

HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

او مانند سایه درگذر است و عمرش بیش از یک نفس نیست.

Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا. کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن و با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.

slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

دست خود را از عالم بالا دراز کن و مرا از عمق آبها، و از دست این بیگانگان نجات بده.

udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

حرفهای آنان دروغ است و قسم دروغ می‌خورند.

fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانم و با بربط ده تار می‌سرایم.

Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

پادشاهان را به پیروزی می‌رسانی و بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.

du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهان و از چنگ بیگانگان که سخنانشان سراسر دروغ است، نجات بده.

Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

پسران ما در جوانی، همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند، دختران ما، چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،

I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

انبارهای ما، پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.

vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای، بارور و کثیر شوند. در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد.

fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.

Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!