Psalms 104

ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.

خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.

خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.

بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.

اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.

دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.

از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,

از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

(Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.

برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.

چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,

تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.

پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.

برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,

تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Činí, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.

سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.

پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.

کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.

مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.

شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:

شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.

در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.

انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

Člověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.

خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.

اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.

کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.

همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.

هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.

وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.

چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.

جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.

او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.

تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.

امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.

گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.

Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.