Proverbs 14

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.
Moudrá žena vzdělává dům svůj, bláznice pak rukama svýma boří jej.
کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.
Kdo chodí v upřímnosti své, bojí se Hospodina, ale převrácený v cestách svých pohrdá jím.
پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.
V ústech blázna jest hůl pýchy, rtové pak moudrých ostříhají jich.
اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.
Když není volů, prázdné jsou jesle, ale hojná úroda jest v síle volů.
شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.
Svědek věrný neklamá, ale svědek falešný mluví lež.
کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.
Hledá posměvač moudrosti, a nenalézá, rozumnému pak umění snadné jest.
از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.
Odejdi od muže bláznivého, když neseznáš při něm rtů umění.
حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.
Moudrost opatrného jest, aby rozuměl cestě své, bláznovství pak bláznů ke lsti.
آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.
Blázen přikrývá hřích, ale mezi upřímými dobrá vůle.
تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.
Srdce ví o hořkosti duše své, a k veselí jeho nepřimísí se cizí.
خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.
Dům bezbožných vyhlazen bude, ale stánek upřímých zkvetne.
راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.
Cesta zdá se přímá člověku, a však dokonání její jest cesta k smrti.
خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.
Také i v smíchu bolí srdce, a cíl veselí jest zámutek.
آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.
Cestami svými nasytí se převrácený srdcem, ale muž dobrý štítí se jeho.
آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.
Hloupý věří každému slovu, ale opatrný šetří kroku svého.
شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.
Moudrý bojí se a odstupuje od zlého, ale blázen dotře a smělý jest.
شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.
Náhlý se dopouští bláznovství, a muž myšlení zlých v nenávisti bývá.
حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.
Dědičně vládnou hlupci bláznovstvím, ale opatrní bývají korunováni uměním.
مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.
Sklánějí se zlí před dobrými, a bezbožní u bran spravedlivého.
ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.
Také i příteli svému v nenávisti bývá chudý, ale milovníci bohatého mnozí jsou.
تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.
Pohrdá bližním svým hříšník, ale kdož se slitovává nad chudými, blahoslavený jest.
کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.
Zajisté žeť bloudí, kteříž ukládají zlé; ale milosrdenství a pravda těm, kteříž smýšlejí dobré.
کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.
Všeliké práce bývá zisk, ale slovo rtů jest jen k nouzi.
ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.
Koruna moudrých jest bohatství jejich, bláznovství pak bláznivých bláznovstvím.
شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.
Vysvobozuje duše svědek pravdomluvný, ale lstivý mluví lež.
کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.
V bázni Hospodinově jestiť doufání silné, kterýž synům svým útočištěm bude.
خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.
Bázeň Hospodinova jest pramen života, k vyhýbání se osídlům smrti.
عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.
Ve množství lidu jest sláva krále, ale v nedostatku lidu zahynutí vůdce.
کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.
Zpozdilý k hněvu hojně má rozumu,ale náhlý pronáší bláznovství.
آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.
Život těla jest srdce zdravé, ale hnis v kostech jest závist.
کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.
Kdo utiská chudého, útržku činí Učiniteli jeho; ale ctí jej, kdož se slitovává nad chudým.
مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.
Pro zlost svou odstrčen bývá bezbožný, ale naději má i při smrti své spravedlivý.
اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.
V srdci rozumného odpočívá moudrost, co pak jest u vnitřnosti bláznů, nezatají se.
صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.
Spravedlnost zvyšuje národ, ale hřích jest ku pohanění národům.
پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.
Laskav bývá král na služebníka rozumného, ale hněviv na toho, kterýž hanbu činí.