Job 6

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

Odpovídaje pak Job, řekl:

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

Ó kdyby pilně zváženo bylo hořekování mé, a bída má na váze aby spolu vyzdvižena byla.

برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

Jistě že by se nad písek mořský těžší ukázala, pročež mi se i slov nedostává.

زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

Nebo střely Všemohoucího vězí ve mně, jejichž jed vysušil ducha mého, a hrůzy Boží bojují proti mně.

الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

Zdaliž řve divoký osel nad mladistvou travou? Řve-liž vůl nad picí svou?

غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

Zdaliž jedí to, což neslaného jest, bez soli? Jest-liž chut v věci slzké?

برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

Ach, kterýchž se ostýchala dotknouti duše má, ty jsou již bolesti těla mého.

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

Ó by se naplnila žádost má, a aby to, čehož očekávám, dal Bůh,

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

Totiž, aby se líbilo Bohu setříti mne, vztáhnouti ruku svou, a zahladiti mne.

اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

Neboť mám ještě, čím bych se potěšoval, (ačkoli hořím bolestí, aniž mne Bůh co lituje), že jsem netajil řečí Nejsvětějšího.

چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

Nebo jaká jest síla má, abych potrvati mohl? Aneb jaký konec můj, abych prodlel života svého?

آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

Zdali síla má jest síla kamenná? Zdali tělo mé ocelivé?

قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

Zdaliž pak obrany mé není při mně? Aneb zdravý soud vzdálen jest ode mne,

کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

Proti tomu, jehož lítostivost k bližnímu mizí, a kterýž bázeň Všemohoucího opustil?

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Bratří moji zmýlili mne jako potok, pominuli jako prudcí potokové,

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Kteříž kalní bývají od ledu, a v nichž se kryje sníh.

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

V čas horka vysychají; když sucho bývá, mizejí z místa svého.

کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

Sem i tam roztěkají se od toku svého obecného, v nic se obracejí a hynou.

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

To vidouce houfové jdoucích z Tema, zástupové Sabejských, jenž naději měli v nich,

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

Zastyděli se, že v nich doufali; nebo přišedše až k nim, oklamáni jsou.

شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

Tak zajisté i vy byvše, nejste; vidouce potření mé, děsíte se.

آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

Zdali jsem řekl: Přineste mi, aneb z zboží svého udělte darů pro mne?

و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

Aneb: Vysvoboďte mne z ruky nepřítele, a z ruky násilníků vykupte mne?

به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

Poučte mne, a budu mlčeti, a v čem bych bloudil, poslužte mi k srozumění.

سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

Ó jak jsou pronikavé řeči upřímé! Ale co vzdělá obviňování vaše?

آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

Zdali jen z slov mne viniti myslíte, a převívati řeči choulostivého?

شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

Také i na sirotka se obořujete, anobrž jámu kopáte příteli svému.

حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

A protož nyní chtějtež popatřiti na mne, a suďte, klamám-liť před oblíčejem vaším.

دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم.

Napravte se, prosím, nechť není nepravostí; napravte se, pravím, a tak poznáte, žeť jest spravedlnost v té řeči mé.

آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

A jest-li na jazyku mém nepravost, neměl-liž bych, čitedlen býti bíd?