Psalms 147

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم، ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.

Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!

خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.

Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.

او دل‏شكستگان را تسلّی می‌دهد و بر زخمهای ایشان مرهم می‌گذارد.

On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.

او تعداد ستارگان را می‌‌داند و هر کدام از آنها را به نام می‌شناسد.

On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.

خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است، دانش و حکمت او بی‌کران است.

Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.

خداوند، مسکینان را برمی‌افرازد، و شریران را سرنگون می‌کند.

Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.

برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید و با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.

Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!

او آسمانها را با ابر می‌پوشاند و برای زمین باران فراهم می‌سازد و سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.

Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.

به حیوانات خوراک می‌دهد و جوجه کلاغها را غذا می‌دهد.

On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.

به قدرت اسبها علاقه‌ای ندارد و نیروی انسانها او را خشنود نمی‌سازد،

Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.

بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبّت پایدار او توکّل می‌کنند.

Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.

خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم! خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!

Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!

او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بندد و ساکنان تو را برکت می‌دهد.

On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.

او صلح را به مرزهای تو می‌آورد و انبارهایت را از غلّه پُر می‌سازد.

On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.

او به زمین فرمان می‌دهد و فرمایشات او فوراً انجام می‌شود.

Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.

زمین را با لحاف برف می‌پوشاند و شبنم را مانند گرد می‌پاشد.

Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.

تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستد و کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.

On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.

به فرمان او یخها آب می‌شوند، باد می‌وزد و آب جاری می‌گردد.

Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.

کلام خود را به یعقوب بیان می‌کند و احکام و دستورات خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.

Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.

با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند، زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند. خداوند را سپاس باد!

Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!