Job 29

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

Job nastavi svoju besjedu i reče:

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

"O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

otac ubogima, zastupnik strancima.

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.

Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.