بنابراین ای دوستان من، با توجّه به این رحمتهای الهی، از شما در خواست میکنم بدنهای خود را به عنوان قربانی زنده و مقدّس كه پسندیدهٔ خداست، به او تقدیم كنید. عبادت روحانی و معقول شما همین است.
همشكل این جهان نشوید بلكه به وسیلهٔ تجدید افكار، وجود شما تغییر شكل یابد تا بتوانید ارادهٔ خدا را تشخیص بدهید و آنچه را كه مفید و پسندیده و كامل است، بشناسید.
من به عنوان کسیکه فیض خدا نصیبش شده است، به همهٔ شما میگویم دربارهٔ خود افكار اغراقآمیز نداشته باشید؛ بلكه به نسبت ایمانی كه خدا به هر یک از شما داده است، خود را با اعتدال بسنجید.
بنابراین ما باید عطایای مختلفی را كه خدا بر طبق فیض خود به ما داده است بكار ببریم: اگر عطیهٔ ما اعلام كلام خداست، باید آن را به فراخور ایمانی كه داریم انجام دهیم.
ای دوستان عزیز، به هیچ وجه انتقام خود را نگیرید، بلكه آن را به مكافات الهی واگذار كنید، زیرا کتابمقدّس میفرماید: خداوند میگوید: «من مجازات میکنم و من جزا خواهم داد.