Job 27

به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

约伯接著说：

به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

　神夺去我的理，全能者使我心中愁苦。我指著永生的　神起誓：

که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس ‌دهد،

我的生命尚在我里面；　神所赐呼吸之气仍在我的鼻孔内。

دهان من هیچ چیز شریرانه‌ای نخواهد گفت و زبانم هرگز دروغ نخواهد گفت.

我的嘴决不说非义之言；我的舌也不说诡诈之语。

من هیچ‌گاه حرف شما را تصدیق نمی‌کنم و تا زمانی که بمیرم، ادّعای بی‌گناهی می‌کنم

我断不以你们为是；我至死必不以自己为不正！

من هرگز از برحق بودن ادّعایم صرف‌نظر نخواهم کرد، وجدان من پاک است.

我持定我的义，必不放松；在世的日子，我心必不责备我。

باشد تا کسانی‌که با من مخالفند و علیه من می‌جنگندند، مانند شریران و خطاکاران جزا ببینند.

愿我的仇敌如恶人一样；愿那起来攻击我的，如不义之人一般。

اگر خدا شخص بی‌خدا را هلاک کند و به زندگی‌اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می‌ماند؟

不敬虔的人虽然得利，　神夺取其命的时候还有什么指望呢？

آیا خدا فریادشان را در وقت سختی و مشکلات می‌شنود؟

患难临到他，　神岂能听他的呼求？

آنها باید از وجود قادر مطلق لذّت ببرند و در همهٔ اوقات از او کمک بخواهند.

他岂以全能者为乐，随时求告　神呢？

بگذارید که دربارهٔ قدرت خدا شما را تعلیم دهم، و نقشه‌های قادر مطلق را برایتان توضیح دهم.

　神的作为，我要指教你们；全能者所行的，我也不隐瞒。

یقین دارم که خود شما هم تا اندازه‌ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می‌گویید؟ صوفر

你们自己也都见过，为何全然变为虚妄呢？

این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم، که خدای قادر مطلق برایشان تعیین فرموده است:

　神为恶人所定的分，强暴人从全能者所得的报（原文是产业）乃是这样：

این مردم دارای فرزندان زیادی می‌شوند، امّا آنها یا با شمشیر به قتل می‌رسند و یا از گرسنگی می‌میرند.

倘或他的儿女增多，还是被刀所杀；他的子孙必不得饱食。

کسانی هم که باقی بمانند، در اثر مرض و بلا به زیر خاک می‌روند که حتّی بیوه‌های آنها هم برای آنها گریه و ماتم نمی‌کنند.

他所遗留的人必死而埋葬；他的寡妇也不哀哭。

مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و صندوقهای پُر از لباس داشته باشند،

他虽积蓄银子如尘沙，预备衣服如泥土；

امّا عاقبت، اشخاصِ نیک پول آنها را مصرف می‌کنند و لباس ایشان را می‌پوشند.

他只管预备，义人却要穿上；他的银子，无辜的人要分取。

آنها خانه‌هایی می‌سازند که مانند تار عنکبوت و سایبانِ نگهبانان، دوامی ندارد.

他建造房屋如虫做窝，又如守望者所搭的棚。

آنها ثروتمند به بستر می‌روند، امّا وقتی بیدار می‌شوند و چشم باز می‌کنند، می‌بینند که ثروتشان از دست رفته است.

他虽富足躺卧，却不得收殓，转眼之间就不在了。

سیلاب وحشت آنها را فرا می‌گیرد و توفانِ نیستی در شب آنها را با خود می‌برد.

惊恐如波涛将他追上；暴风在夜间将他刮去。

باد شرقی آنها را به هوا بلند می‌کند و از خانه‌هایشان دور می‌سازد.

东风把他飘去，又刮他离开本处。

با بی‌رحمی بر آنها که در حال فرار هستند می‌وزد.

　神要向他射箭，并不留情；他恨不得逃脱　神的手。

به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

人要向他拍掌，并要发叱声，使他离开本处。