Psalms 74

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

(По слав. 73) Маскил на Асаф. Боже, защо си ни отхвърлил навеки и гневът Ти дими против овцете на пасбището Ти?

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Спомни си събранието Си, което си придобил още отначало, което си изкупил за племе на наследството Си, и хълма Сион, където си обитавал.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Издигни стъпките Си към постоянните развалини — врагът е развалил всичко в светилището.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Противниците Ти реват сред мястото на събранието Ти, поставиха знаците си за знаци на победа.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Показват се като един, който вдига брадва сред гъста гора.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

И сега те трошат всичките й изваяни произведения с брадви и чукове.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

Запалиха светилището Ти, оскверниха обиталището на Твоето Име и го сравниха със земята.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

Казаха в сърцето си: Нека ги унищожим напълно! Изгориха всичките места на Божии събрания в земята.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Не виждаме своите знамения, няма вече пророк, нито има между нас някой, който да знае докога ще е това.

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Докога, Боже, противникът ще хули? Навеки ли врагът ще презира Името Ти?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Защо оттегляш ръката Си и десницата Си? Извади я от пазвата Си и сложи край!

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

А Бог е мой Цар от древността, който извършва спасителни дела на земята.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Ти си разделил морето със силата Си, Ти си смазал главите на морските чудовища във водите,

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Ти си строшил главите на левиатана, дал си го за храна на акулите в морето.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Ти си разпукнал извори и потоци, Ти си пресушил непресъхващи реки.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

Твой е денят, Твоя е и нощта, Ти си приготвил светлината и слънцето.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Ти си поставил всичките граници на земята, Ти си направил лято и зима.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Помни това, че врагът е похулил ГОСПОДА и че безумен народ е презрял Твоето Име.

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Не предавай душата на гургулицата Си на дивия звяр; не забравяй навеки събранието на Своите страдащи!

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

Погледни на завета Си, защото мрачните места на земята са пълни с обиталищата на насилието.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Нека потиснатият да не се върне посрамен, нека сиромахът и бедният да хвалят Твоето Име!

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Стани, Боже, защити делото Си, помни как безумният Те укорява всеки ден.

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!

Не забравяй гласа на враговете Си! Врявата на онези, които се надигат против Теб, постоянно се увеличава.