Psalms 22

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

(По слав. 21) За първия певец. По музиката на Кошутата на зората. Псалм на Давид. Боже мой, Боже мой, защо си ме оставил — далеч от избавлението ми, от думите на стона ми?

آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

Боже мой, викам денем, но не отговаряш; и нощем, и нямам покой.

امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

Но Ти си свят, Ти, който обитаваш между хваленията на Израил.

نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

На Теб се уповаваха бащите ни, уповаваха се и Ти ги избави.

به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

Към Теб извикаха и бяха спасени, на Теб се уповаха и не бяха посрамени.

امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

А аз съм червей, а не човек, укор на хората и презрян от народа.

هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

Всички, които ме гледат, ми се присмиват, кривят уста, клатят глава:

و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

Упова се на ГОСПОДА — нека го избави, нека го освободи, понеже има благоволение в него!

تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

Но Ти си Този, който ме извади от утробата, Ти ми даде упование на майчините ми гърди.

از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

На Теб бях оставен от раждането, от утробата на майка ми Ти си мой Бог.

از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

Да не се отдалечиш от мен, защото близо е скръбта, защото няма помощник!

دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

Много бикове ме наобиколиха; силни васански бикове ме обкръжиха.

و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

Раззинаха устата си срещу мен, като лъв, който разкъсва и реве.

قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

Излях се като вода и разглобиха се всичките ми кости; сърцето ми стана като восък, разтопи се сред вътрешностите ми.

گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

Силата ми изсъхна като черепка и езикът ми залепва за небцето ми; и си ме свел в праха на смъртта.

دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

Защото кучета ме наобиколиха; обкръжи ме глутница злодеи; прободоха ръцете ми и краката ми.

استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

Мога да преброя всичките си кости. Те гледат, взират се в мен.

لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

Разделят дрехите ми помежду си и за одеждата ми хвърлят жребий.

امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

Но Ти, ГОСПОДИ, не се отдалечавай; сило моя, побързай ми на помощ!

مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

Избави душата ми от меча, едничката ми душа от силата на кучето.

مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

Спаси ме от устата на лъва и от рогата на дивите говеда. Ти ме послуша!

کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

Ще възвестявам Името Ти на братята си, сред събранието ще Те хваля.

ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

Вие, които се боите от ГОСПОДА, хвалете Го! Всички вие, потомци на Яков, славете Го! И бойте се от Него, всички вие, потомци на Израил!

زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

Защото не е презрял и не се е отвърнал от скръбта на оскърбения, нито е скрил лицето Си от него; а послуша, когато той извика към Него.

در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

От Теб е моето хваление в голямото събрание: ще изпълня обещанията си пред онези, които Му се боят.

فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

Сиромасите ще ядат и ще се наситят; ще хвалят ГОСПОДА онези, които Го търсят. Сърцето ви ще живее вечно!

مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

Ще си спомнят и ще се обърнат към ГОСПОДА всичките земни краища и ще се поклонят пред Теб всичките племена на народите,

خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

защото царството е на ГОСПОДА и Той владее над народите.

همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

Ще ядат и ще се поклонят всичките богати на земята; ще се наведат пред Него всички, които слизат в пръстта — и никой не може да опази живота си.

آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد.

Потомство ще Му слугува; ще се разказва за Господа на идещото поколение.

آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

Те ще дойдат, ще възвестяват правдата Му на народ, който ще се роди, защото Той извърши това.