Psalms 139

خداوندا، تو مرا آزموده‏ای و می‌شناسی.

(По слав. 138) За първия певец. Псалм на Давид. ГОСПОДИ, Ти си ме изследвал и познал.

از نشستن و بر خواستن من آگاهی و تمام افکار و اندیشه‌های مرا از دور می‌دانی.

Ти знаеш сядането ми и ставането ми, разбираш мислите ми отдалеч.

تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی و تمام روشهای مرا می‌دانی.

Издирваш ходенето ми и лягането ми и с всичките ми пътища си запознат.

حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم، تو ای خداوند، منظور مرا می‌دانی.

Защото още няма дума на езика ми, а ето, ГОСПОДИ, Ти я знаеш цяла.

حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده و با قدرت خود، مرا محافظت می‌کنی.

Ти си ме оградил отпред и отзад и си положил върху мен ръката Си.

شناخت تو از من خیلی عمیق است؛ این فراتر از فهم من می‌باشد.

Това знание е пречудно за мен, високо е, не мога да го стигна.

از نزد تو کجا بگریزم و از حضور تو کجا پنهان شوم؟

Къде да отида от Духа Ти? Или къде да избягам от присъствието Ти?

اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی. اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.

Ако се изкача на небето, Ти си там; ако си постеля в Шеол, ето Те и там!

اگر بر بالهای سحر بنشینم و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،

Ако взема крилете на зората, ако се заселя в най-отдалечените краища на морето,

تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود. برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.

дори и там ще ме води ръката Ти и ще ме държи десницата Ти!

اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،

Ако кажа: Нека ме покрие тъмнината и нощ да бъде светлината около мен —

حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود و شب برای تو مانند روز روشن است، زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.

дори тъмнината пред Теб не тъмнее, нощта светла е като деня, за Теб е тъмнината като светлината.

تو تمام اجزای بدنم را ساختی و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.

Защото Ти си образувал вътрешностите ми, създал си ме в утробата на майка ми.

من تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساخته‏ای، تمام کارهای تو بسیار شگفت‌انگیز است. من این را با تمام وجود می‌دانم.

Ще Те славя, защото съм страшно и чудно направен, чудни са делата Ти и душата ми много добре знае това.

وقتی استخوانهایم ساخته می‌شدند و در رحم مادر شکل می‌گرفتم و در نهان رشد می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی.

Костите ми не бяха скрити от Теб, когато бях направен в тайно и изкусно изработен в дълбините на земята.

پیش از آن که به وجود بیایم و زندگی را آغاز کنم، روزهای عمرم را در دفتر خود ثبت نمودی.

Очите Ти видяха необразуваното ми вещество и в книгата Ти бяха записани всичките — дните, които се образуваха, когато ни един от тях не беше.

خداوندا، افکار تو آن‌قدر عالی و گرانبها هستند، که من آنها را درک نمی‌کنم.

Колко скъпоценни са за мен мислите Ти, Боже! Колко огромен е броят им!

اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند. وقتی بیدار می‌شوم باز هم با تو هستم.

Ако искам да ги изброя, те са по-многобройни от пясъка. Събуждам се и още съм с Теб.

خدایا، شریران را نابود کن و جنایتکاران را از من دور نما.

О, да би убил безбожните, Боже! Отдалечете се от мен, кръвожадни мъже!

آنها نام تو را به بدی یاد می‌کنند و به ضد تو حرفهای زشت می‌زنند.

Защото те говорят против Теб безбожно и враговете Ти вземат Името Ти напразно.

خداوندا، آیا از کسانی‌که از تو نفرت دارند، نفرت نداشته‌ام؟ آیا از آنانی که از تو سرپیچی می‌کنند، متنفّر نبوده‏ام؟

Да не мразя ли, ГОСПОДИ, онези, които мразят Теб? Да не се ли отвращавам от онези, които се надигат против Теб?

با تمام وجود از آنها متنفّرم و آنها را دشمن خود می‌دانم.

Мразя ги с крайна омраза, станаха ми врагове.

خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان.

Изследвай ме, Боже, и познай сърцето ми; изпитай ме и познай мислите ми.

ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.

И виж дали има в мен оскърбителен път и води ме във вечния път!