Proverbs 17

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.

По-добре сух залък и спокойствие с него отколкото къща, пълна с пиршества, и кавга.

غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.

Мъдър слуга ще владее над син, който докарва срам, и ще вземе дял от наследството между братята.

طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.

Топилнята е за среброто и пещта за златото, но ГОСПОД изпитва сърцата.

آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.

Злодеят слуша устните на греха и лъжецът дава ухо на езика на погибелта.

مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.

Който се присмива на сиромаха, безчести Създателя му и който се радва на бедствие, няма да остане ненаказан.

تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.

Синовете на синовете са венецът на старците и славата на синовете са техните бащи.

شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.

Превъзходната реч не подхожда на безумен, много по-малко — лъжливи устни на началник.

بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.

Подаръкът е като безценен камък в очите на притежателя си, накъдето и да се обърне, успява.

کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.

Който покрива престъпление, се стреми към любов, а който разказва за работата, разделя най-близки приятели.

تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.

Изобличението прави повече впечатление на благоразумния, отколкото сто бича — на безумния.

مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.

Злият човек търси само разпри, затова жесток пратеник ще бъде изпратен против него.

روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.

По-добре да срещне човека мечка лишена от малките си, отколкото безумен в глупостта му.

اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.

Който възвръща зло за добро, злото няма да се отдалечи от дома му.

شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.

Започването на кавга е като отприщване на вода, затова остави караницата, преди да се е разпалила.

خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.

Който оправдава безбожния и който осъжда праведния — и двамата са мерзост за ГОСПОДА.

صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.

Какво ползват парите в ръката на безумния, за да купи мъдрост, като няма разум?

دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.

Приятел обича всякога и като брат се явява в беда.

تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.

Човек без разум стиска ръка и става поръчител на ближния си.

شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.

Който обича препирня, обича престъпление и който въздига вратата си, търси унищожение.

شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.

Който има коварно сърце, не намира добро и който има лукав език, пада в зло.

فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.

Който роди глупак, за скръб му е и бащата на безумния няма радост.

شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

Веселото сърце е благотворно лекарство, а унил дух изсушава костите.

آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.

Безбожният приема подкуп от пазвата, за да изкриви пътищата на правосъдието.

هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.

Пред лицето на разумния е мъдростта, а очите на безумния са към краищата на земята.

فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.

Безумен син е тъга за баща си и горчивина за тази, която го е родила.

مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.

Да се глобява праведният също не е добре, още повече да бъдат бити благородните за правото.

شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.

Който пести думите си, е умен и хладнокръвният е благоразумен.

اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.

Дори и безумният, когато мълчи, се счита за мъдър, който затваря устата си — за разумен.