Lamentations 5

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

Спомни си, ГОСПОДИ, какво ни стана! Погледни и виж позора ни.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Наследството ни премина на чужди, къщите ни — на чужденци.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Сирачета сме, без баща; майките ни са като вдовици.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Пием водата си срещу сребро, дървата ни идват срещу заплащане.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

Преследвачите ни са на шията ни, трудим се и не ни се дава почивка.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

На Египет подадохме ръка, на Асирия, за да се наситим с хляб.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Бащите ни съгрешиха и ги няма, а ние носим беззаконията им.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

Слуги владеят над нас, няма кой да ни изтръгне от ръката им.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

Придобиваме хляба си с опасност за живота си заради меча, който ни заплашва в пустинята.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Кожата ни почерня като пещ от ужасния глад.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

Изнасилваха жени в Сион, девиците — в юдовите градове.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

С техните ръце бяха обесени първенците, старейшините не бяха почетени.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

Младежи носят воденични камъни, децата падат под товара на дървата.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

Старейшините не седят вече в портите, младежите се отказаха от песните си.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

Престана радостта на сърцето ни, хорото ни се обърна на жалеене.

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

Венецът падна от главата ни. О, горко ни, защото съгрешихме!

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

Заради това чезне сърцето ни, заради тези неща потъмняха очите ни,

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

заради хълма Сион, който е опустошен; лисици ходят по него.

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш до века, Твоят престол е от поколение в поколение.

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Защо ни забравяш навеки, оставяш ни за дълго време?

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

Върни ни, ГОСПОДИ, при Себе Си, за да се върнем; обнови дните ни както преди.

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

Или ще ни отхвърлиш съвсем, ще ни се разгневиш напълно?