Job 37

از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.

И поради това сърцето ми трепери, от мястото си се помества.

غرّش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.

Слушайте внимателно гърма на гласа Му и тътена, който излиза от устата Му.

او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.

Той го изпраща под цялото небе и светкавицата Си — до краищата на земята.

بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.

След нея бучи глас, Той гърми с величествения Си глас и не възпира светкавиците, когато се чуе гласът Му.

به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد که عقل ما از درک آنها عاجز است.

Бог гърми чудно с гласа Си, върши велики дела, които ние не схващаме.

به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،

Защото казва на снега: Вали на земята! — и на проливния дъжд и на дъждовните порои.

مردم دست از کار می‌کشند و متوجّه قدرت او می‌شوند.

Слага печат на ръката на всеки човек, така че всички хора да познаят делото Му.

حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.

Тогава зверовете отиват в бърлогите си и в леговищата си остават.

توفان از جنوب می‌آید و باد سرد از شمال.

От стаите на юг вихрушка иде, от северните ветрове — студът.

خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد و آن را منجمد می‌سازد.

Чрез Божия дъх става лед и широтата на водите се затваря.

ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.

Той насища с влага облака и разпръсва светлите Си облаци,

به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.

и те се носят наоколо под наставлението Му, за да правят всичко, което им заповядва, по лицето на земния свят.

او باران را برای مجازات مردم، یا به عنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.

Докарва ги било за наказание, или за земята Си, или за милост.

لحظه‌ای صبر کن و گوش بده و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.

Слушай това, Йове, застани и размисли за Божиите чудеса.

آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟

Знаеш ли как Бог им заповядва и прави да свети светкавицата на облака Му?

آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟ اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.

Разбираш ли равновесието на облаците, чудните дела на Съвършения във знание?

وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،

Как биват дрехите ти топли, когато успокоява земята от юг?

آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟

Разпрострял ли си с Него небесната твърд, здрава като излято огледало?

به ما یاد بده که به او چه بگوییم، زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.

Научи ни какво да Му кажем, не можем думите да наредим от тъмнина.

من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می‌ترسم که کشته شوم.

Ще му се извести ли, ако аз говоря? Ако продума човек, непременно ще бъде погълнат.

همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر، به نور خورشید نگاه کنیم،

Дори и сега не виждат хората поради облаците светлината ярка, но минава вятърът и ги изчиства.

همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا، که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.

От север идва златно сияние; страшно величие има у Бога.

خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند.

Всесилния — не можем да Го проумеем — Превъзходния във сила и във съд; и в правосъдието изобилно Той не угнетява.

بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.

Затова хората Му се боят; и Той не гледа на никого от мъдрите по сърце.