Job 32

آن سه دوست ایّوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا او خودش را بی‌گناه می‌دانست.

Тогава тези трима мъже престанаха да отговарят на Йов, защото той беше праведен в собствените си очи.

آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از خاندان رام، که در آنجا حاضر بود خشمگین شد، چون ایّوب خود را بی‌گناه می‌دانست و خدا را متّهم می‌کرد.

Тогава пламна гневът на вузеца Елиу, сина на Варахиил, от рода на Рам. Гневът му пламна против Йов, защото оправдаваше себе си повече от Бога.

او همچنین بر آن سه دوست ایّوب خشمگین بود؛ زیرا هرچند جواب درستی نداشتند تا ایّوب را قانع کنند که گناهکار است، او را محکوم می‌ساختند.

Гневът му пламна и против тримата му приятели, защото, без да намерят отговор, бяха осъдили Йов.

الیهو تا آن لحظه صبر کرده و به ایّوب جوابی نداده بود، چون دیگران از او بزرگتر بودند.

А Елиу беше чакал Йов да говори, защото те бяха по-стари от него на дни.

ولی وقتی دید که آنها ساکت مانده‌اند، خشمگین شد.

И когато Елиу видя, че в устата на тримата мъже нямаше отговор, гневът му пламна.

پس الیهو رشتهٔ سخن را به دست گرفته گفت: چون من جوانتر از شما هستم، بنابراین ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

И вузецът Елиу, синът на Варахиил, заговори и каза: Аз съм млад на дни, а вие сте стари, затова се посвених — не смеех да явя, каквото зная.

به خود گفتم که شما پیرترید و باید از روی تجربهٔ سالهای عمر خود با حکمت سخن بگویید.

Аз казах: Нека дните да говорят и многото години на мъдрост да учат.

امّا این روح خدای قادر مطلق است که به انسان حکمت می‌بخشد،

Но в човека има дух и дъхът на Всемогъщия му дава разум.

سن و سال نیست که به ما حکمت می‌آموزد یا کمک می‌کند که بفهمیم چه چیزی درست است.

Не винаги големите са мъдри и старите разбират правосъдие.

پس حالا به من گوش بدهید، تا نظر خود را برای شما بیان کنم.

Затова казвам: Слушайте ме, и аз ще изявя, каквото зная.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

Ето, аз чаках да говорите вие, слушах разсъжденията ви, докато търсехте думи.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

Слушах ви много внимателно, и ето, никой от вас не обори Йов, нито отговори на думите му.

نگویید که ما حکیم هستیم و تنها خدا می‌تواند گناهکار را به‌خاطر گناهش مقصّر بداند.

Само да не кажете: Намерихме мъдрост! Бог ще го изобличи, а не човек.

ایّوب با شما صحبت می‌کرد نه با من. اگر با من صحبت می‌کرد، طور دیگری به او جواب می‌دادم.

Но той към мен не е отправил думи и аз няма да му отговоря с вашите речи.

شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

Те са смаяни и не отговарят вече, убягнаха им думите.

اکنون چون شما سکوت کرده‌اید، من نمی‌توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

А аз да чакам ли, понеже не говорят, понеже спряха и не отговарят вече?

من می‌خواهم حرف خود را بزنم و عقیدهٔ خود را بیان کنم،

И аз, от своя страна, ще отговоря; и аз ще изявя, каквото зная,

زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

защото съм изпълнен с думи, духът ми вътре в мен ме принуждава.

دل من مثل مَشکِ شراب پُر و نزدیک به ترکیدن است.

Ето, вътрешността ми е като неотворено вино, ще се пръсне като нови мехове.

تا حرف نزنم آرام نمی‌گیرم، پس باید حرف بزنم.

Ще проговоря, за да си отдъхна, ще отворя устните си и ще отговоря.

من از کسی طرفداری نمی‌کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی‌زنم،

Само да не бъда към никого пристрастен и човек да не лаская —

زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

защото не зная да лаская, иначе Създателят ми скоро би ме махнал.