Job 28

نقره از معدن استخراج می‌شود و طلا را در کوره تصفیه می‌کنند.

Наистина има рудници за сребро и място за пречистване на злато.

آهن را از زمین به دست می‌آورند و مس را از ذوب کردن سنگها.

От земята се взема желязо и от камък мед се топи.

مردم در اعماق تاریکی جستجو می‌کنند و برای سنگهای معدنی تا دورترین نقطهٔ زمین به جستجو می‌پردازند.

Човек е сложил край на тъмнината и издирва скалите докрай в мрака и смъртната сянка.

فراتر از جایی که کسی زندگی کند یا پای بشری به آنجا رسیده باشد و از طنابها خود را آویزان کرده به درون می‌روند.

Отваря шахта далеч от човешко жилище, в места, забравени от човешки крак, висят и се люлеят, от хората далеч.

سطح زمین خوراک به بار می‌آورد، درحالی‌که در زیر هستهٔ همین زمین، آتش مذاب نهفته است.

Земята — от нея идва хлябът, а се разравя като огън.

سنگهای زمین دارای یاقوت و خاک آن دارای طلا می‌باشد.

Скалите й са източника на сапфири и в нея има златен прах —

نه پرندگان شکاری راه آن معادن را می‌دانند و نه لاشخورها در بالای آنها پرواز کرده‌اند.

път, който хищна птица не познава, нито око на сокол е видяло;

شیر و حیوان درندهٔ دیگری در آن جاها قدم نزده‌ است.

гордите зверове не са стъпвали по него, нито лъвът е минавал над него.

امّا مردم، سنگ خارا را می‌شکنند و کوهها را از بیخ می‌کنند،

На кремъка слага ръка, преобръща планините из основи.

صخره‌‌ها را می‌شکافند و سنگهای نفیس به دست می‌آورند.

Разсича проломи в скалите, всякакви скъпоценности гледа окото му.

سرچشمهٔ دریاها را می‌کاوند و چیزهای نهفته را بیرون می‌آورند.

Заприщва водните жили да не сълзят и изважда скритото на светлина.

امّا حکمت را در کجا می‌توان یافت و دانش در کجا پیدا می‌شود؟

Но мъдростта къде се добива? И къде е мястото на разума?

انسان فانی راه آن را نمی‌داند و در دنیای زندگان پیدا نمی‌شود.

Човекът не познава стойността й и тя не се намира в земята на живите.

اعماق اقیانوس‌ها می‌گویند که حکمت پیش ما نیست و در اینجا پیدا نمی‌شود.

Бездната казва: Не е в мен. И морето казва: Не е при мен.

حکمت را نمی‌توان با طلا خرید و ارزش آن بیشتر از نقره است،

Не може да се даде за нея пречистено злато, ни сребро да се претегли като нейна цена.

گرانبهاتر است از طلا و جواهرات نفیس.

Не може се оцени с офирско злато, със скъпоценен оникс и сапфир.

طلا و الماس را نمی‌توان با حکمت برابر کرد و با جواهر و طلای نفیس مبادله نمی‌شود.

Злато или кристал не могат с нея да се мерят, нито да се размени с произведения от чисто злато.

ارزش حکمت بمراتب بالاتر از مرجان و بلور و گرانتر از لعل است.

Корали и кристали няма даже да се споменат, защото стойността на мъдростта е повече от скъпоценни камъни.

یاقوت کبود و طلای خالص را نمی‌توان با حکمت مقایسه کرد.

Етиопският топаз не може с нея да се мери, нито може да се оцени тя с чисто злато.

پس حکمت را از کجا می‌توان به دست آورد و منشأ دانش کجاست؟

Откъде тогава идва мъдростта? И къде е мястото на разума?

حکمت از نظر تمام موجودات زنده پوشیده است و حتّی پرندگان هوا نیز آن را نمی‌بینند.

Тя е укрита от очите на всички живи и е скрита от небесните птици.

مرگ و نیستی ادّعا می‌کنند که فقط شایعه‌ای از آن شنیده‌اند.

Авадон и смъртта казват: С ушите си сме чули слух за нея.

تنها خدا راه حکمت را می‌شناسد و می‌داند آن را در کجا می‌توان یافت.

Бог разбира пътя й, Той мястото й знае.

زیرا هیچ گوشهٔ زمین از او پوشیده نیست، و هر چیزی را که در زیر آسمان است می‌بیند.

Понеже Той гледа до краищата на земята и вижда под цялото небе.

خدا، به باد قدرت وزیدن می‌دهد و حدود و اندازهٔ دریاها را تعیین می‌کند.

Щом определи тегло на ветровете и претегли с мярка водите,

به باران فرمان می‌دهد که در کجا ببارد و برق و صاعقه در کدام مسیر تولید شوند.

когато направи закон за дъжда и пътека за светкавицата на гърма,

پس او می‌داند که حکمت در کجاست. او آن را امتحان کرد، ارزش آن را دیده تأیید فرمود.

тогава Той я видя и я обяви; установи я и също я изследва.

آنگاه به بشر گفت: «به یقین بدانید که ترس از خداوند، حکمت واقعی و پرهیزکردن از شرارت، دانش حقیقی است.»

И каза на човека: Ето, страхът от Господа, това е мъдрост, отдалечаване от зло е разум.