Job 21

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Тогава Йов отговори и каза:

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Слушайте внимателно речта ми и нека това бъде утехата от вас.

به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

Потърпете ме, и ще говоря; а след като съм говорил, се присмивай.

من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

На човек ли се оплаквам? И защо да не се притесни духът ми?

به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

Обърнете се към мен и онемейте, и сложете ръка на уста!

وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

Дори и когато си спомня, се ужасявам и трепет обзема плътта ми.

چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

Защо безбожните живеят, остаряват, стават много силни?

ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

Потомството им се утвърждава заедно с тях пред лицето им, издънките им — пред очите им.

خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

Домовете им са в безопасност от страх и Божията тояга не е върху тях.

تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

Говедата им се плодят, без да пропускат; кравата им се тели, без да помята.

کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

Пускат момчетата си като стадо и децата им скачат наоколо.

با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

Издигат глас със тъпанче и арфа и се радват при звука на флейта.

بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

Прекарват дните си в благополучие и в миг потъват във Шеол.

از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

И въпреки това казват на Бога: Махни се от нас, защото не желаем познанието на пътищата Ти!

می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

Какво е Всемогъщият, че да Му служим? И какво ни ползва да Го призоваваме?

آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

Ето, благополучието им не е в ръката им. Далеч да е от мен съветът на безбожните!

آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

Колко често угасва светилото на безбожните и бедствието им връхлита върху тях, и Бог им разпределя примки в гнева Си,

یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

и те са като слама пред вятъра и като плява, която бурята отнася?

شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

Дали Бог пази наказанието за греха му за децата му? По-добре да отплати на него, за да разбере!

خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

Собствените му очи да видят гибелта му и от яростта на Всемогъщия да пие!

آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

Защото, каква радост има от дома си след себе си, когато броят на месеците му се пресече насред?

آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

Ще научи ли някой Бога на знание, когато Той е, който съди високопоставените?

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

Един умира в цялата си сила, напълно спокоен и сигурен;

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

ребрата му са пълни с тлъстина и мозъкът на костите му свеж е.

برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

А друг умира с горестна душа и никога не е ял с радост.

امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

Заедно лежат в пръстта и червеи покриват ги еднакво.

من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

Ето, зная мислите ви и плановете ви за моето съсипване.

می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

Защото вие казвате: Къде е къщата на първенеца? Къде е шатрата и жилището на безбожните?

بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

Не сте ли попитали пътуващите по пътя? И не познавате ли техните белези?

آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

Защото безбожните се пазят за ден на гибел и в деня на ярост ще бъдат отведени.

کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

Кой ще изяви пътя му в лицето му? И кой ще му отплати, каквото е извършил?

وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

Но и той ще бъде отведен в гроба и в гроба ще остане.

مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.

Буците на долината ще му бъдат сладки и всеки човек ще отиде след него, както безброй други преди него са отишли.

پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.

Как тогава ще ме утешавате с празни думи, когато в отговорите ви остава лъжовност?