Job 13

چیزهایی را که بیان کردید، من قبلاً دیده و شنیده بودم.

Ето, окото ми е видяло всичко това, ухото ми е чуло и го е разбрало.

هر چیزی را که شما می‌دانید، من هم می‌دانم و از شما کمتر نیستم.

Което вие знаете, го знам и аз; не съм от вас по-долу.

امّا می‌خواهم که با قادر مطلق صحبت کنم و با او بحث نمایم.

Но аз ще говоря на Всемогъщия и желая да разисквам с Бога.

ولی شما حقیقت را با دروغ می‌پوشانید و طبیبان بی‌کفایتی هستید.

А вие сте съчинители на лъжи, всички сте безполезни лекари!

اگر به راستی عاقل می‌بودید، حرفی نمی‌زدید.

О, да бихте млъкнали съвсем, това би било мъдростта ви!

حالا به دلایل من توجّه کنید و به سخن من گوش بدهید.

Слушайте сега разискването ми и чуйте оправданието на устните ми.

چرا دروغ می‌گویید فکر می‌کنید که دروغ شما منفعتی برای خدا دارد؟

Ще говорите ли неправедно за Бога и ще говорите ли измамно за Него?

می‌خواهید به بهانهٔ طرفداری از او، حقیقت را بپوشانید و ادّعای خود را ارائه نمایید.

За Него ли ще бъдете пристрастни? За Бога ли ще спорите?

اگر خدا از نزدیک به شما نگاه کند، آیا چیز خوبی در شما پیدا می‌کند؟ آیا می‌توانید او را هم مثل انسانها فریب بدهید؟

Ще бъде ли добре да ви изпита Той? Ще Го измамите ли, както се мами човек?

بدانید که اگر از این کار دست نکشید، خدا شما را جزا خواهد می‌دهد.

Той непременно ще ви изобличи, ако тайно показвате пристрастие.

و قدرت او شما را به وحشت می‌اندازد.

Величието Му няма ли да ви уплаши и ужасът от Него няма ли да ви нападне?

دلایل شما بی‌معنی و ادّعایتان مانند دیوارهای گِلی سُست و بی‌اساس است.

Паметните ви думи са поговорки от пепел, защитите ви са защити от кал.

پس خاموش باشید و به من فرصت بدهید که حرف خود را بزنم و بعد هرچه می‌خواهد بشود!

Млъкнете, оставете ме, и ще говоря — и нека дойде върху мен, каквото ще.

با این کار، جان خود را به خطر می‌اندازم.

Защо да взема плътта си в зъбите си и живота си да сложа във ръката си?

هیچ امیدی ندارم. گرچه خدا مرا بکشد، در حضور او از خود دفاع خواهم کرد.

И да ме убие, пак на Него се надявам, но пътищата си ще защитя пред Него.

ممکن است با راستگویی خود نجات یابم، چون شخص بی‌گناهی هستم، با جرأت در پیشگاه خدا می‌ایستم.

И това също ще ми бъде спасение, защото лицемерен не може да дойде пред Него.

اکنون به سخنان من گوش بدهید و به توضیحات من توجّه کنید.

Чуйте, чуйте словото ми и заявлението ми нека бъде в ушите ви.

ادّعای من این است: من می‌دانم که تبرئه می‌شوم.

Ето сега, приготвил съм делото си; зная, че ще бъда оправдан.

خدایا آیا برای متّهم کردن من می‌آیی؟ اگر چنین است، من آماده‌ام تا ساکت شوم و بمیرم.

Кой е онзи, който ще се съди с мен? Защото, ако сега млъкна, ще издъхна.

خدایا، از تو فقط دو تقاضا دارم و اگر آنها را اجابت فرمایی، آنگاه می‌توانم با تو روبه‌رو شوم.

Само две неща не ми прави — тогава няма да се крия от лицето Ти:

از مجازات من دست بردار و با هیبت خود مرا به وحشت نینداز.

оттегли ръката Си от мен и нека ужасът Ти не ме плаши.

خدایا اول تو حرف بزن و من پاسخ خواهم داد، یا اجازه بده حرف خود را بزنم و آن وقت جواب مرا بده.

Тогава повикай и аз ще отговоря; или аз ще говоря, а Ти ми отговори.

به من بگو که گناه و تقصیر من چیست و خطاهای مرا نشان بده.

Колко са моите беззакония и грехове? Изяви престъплението и греха ми.

چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ چرا با من مثل دشمن خودت برخورد می‌کنی؟

Защо криеш лицето Си и ме считаш за Свой враг?

آیا تو سعی می‌کنی مرا بترسانی؟ من چیزی بیشتر از یک برگ نیستم؛ آیا به یک پَر‌ِ کاه حمله می‌کنی؟

Ще плашиш ли отвеян лист и ще преследваш суха плява?

تو اتّهامات تلخی را علیه من می‌آوری، حتّی برای گناهانی که در جوانی مرتکب شدم.

Защото пишеш против мене горести, даваш ми да наследя на младостта си беззаконията.

پاهایم را در زنجیر می‌گذاری و هر قدمی که برمی‌دارم مراقب من هستی.

Слагаш краката ми в клада и наблюдаваш всичките мои пътеки; отбелязваш стъпалата на краката ми,

در نتیجه مانند چوبِ پوسیده و لباسِ بید خورده نابود می‌شوم.

докато изтлява като гнила вещ, като дреха, изядена от молец.