Isaiah 13

این پیامی است که اشعیا پسر آموص، دربارهٔ بابل از خدا دریافت کرد:

Пророчеството, наложено за Вавилон, което се откри на Исая, сина на Амос:

پرچم جنگ را بر فراز تپّه‌ای بایر برافرازید! فریاد برآورید، اسلحهٔ خود را در دست بگیرید تا این برای سربازان نشانهٔ شروع حمله به دروازه‌های شهر مغرور باشند.

Издигнете знаме на гола планина, извисете глас към тях, помахайте с ръка, за да влязат в портите на благородните.

خداوند، سربازان دلیر و مورد اعتماد خود را خواهد خواند تا برای جهاد مقدّسی بجنگند و کسانی را که موجب خشم او شده‌اند، مجازات کند.

Аз заповядах на осветените Си, повиках също и силните Си, за да изпълнят гнева Ми — онези, които се радват на Моето величие.

به فریادهایی که در کوهستان‌ها بلند است، به صدای مردمی که ازدحام کرده‌اند و صدای ممالکی که جمع شده‌اند، گوش دهید. خداوند متعال سربازان خود را برای جنگ آماده می‌سازد.

Глас на множество по планините като на голям народ! Метежен шум от царствата на събраните народи! ГОСПОД на Войнствата преглежда войска за бой.

آنها از دورترین کشورهای جهان به اینجا می‌آیند. خدا به خشم می‌آید. تمام کشور را ویران می‌سازد.

Те идват от далечна земя, от небесните краища — ГОСПОД и оръдията на негодуването Му, за да погуби цялата земя.

از درد ناله کنید! روز خداوند -‌روزی که خداوند متعال ویرانی می‌آورد- نزدیک است.

Ридайте, защото Денят на ГОСПОДА е близо, идва като опустошение от Всемогъщия.

دستهای همه بی‌رمق و شهامتشان از بین می‌رود.

Затова всички ръце ще отслабнат и всяко човешко сърце ще се стопи.

آنها همه با ترس و درد -‌دردی مثل درد زنی در حال زایمان- مغلوب خواهند شد. آنها به یکدیگر نگاه می‌کنند و صورتهایشان از خجالت سرخ خواهد بود.

Те ще се ужасят, болки и скърби ще ги обземат, ще се мъчат като раждаща жена. Смаяни ще се гледат един друг, лицата им ще пламтят.

روز خداوند -‌آن روز سخت و روز خشم و غضب او- فرا می‌رسد. زمین به بیابان تبدیل خواهد شد و گناهکاران از بین خواهند رفت

Ето, Денят на ГОСПОДА идва жесток, с ярост и пламенен гняв, за да направи земята пуста и да изтреби от нея грешниците й,

ستارگان و افلاک، دیگر بر زمین نخواهند تابید. خورشید در وقت طلوع، تاریک و ماه نوری نخواهد داد.

защото небесните звезди и съзвездия няма да излъчват светлината си, слънцето ще помътнее при изгрева си и луната няма да свети със сиянието си.

خداوند می‌گوید: «من بلایی بر زمین نازل می‌کنم و تمام مردمان شریر را به‌خاطر گناهانشان مجازات خواهم کرد. من مغروران را حقیر و متکبّران و ظالمان را تنبیه خواهم کرد.

Ще накажа света за злината и безбожните — за беззаконието им; ще сложа край на големеенето на гордите и ще смиря надменността на насилниците.

تعداد بازماندگان از طلای خالص کمیاب‌تر خواهد بود.

Ще направя смъртния да е по-скъп от чистото злато, и човека — от офирското злато.

روزی که من -‌خداوند متعال- خشم خود را نشان دهم، آسمانها به لرزه می‌افتند و زمین از مدار خود خارج خواهد شد.

Затова ще разклатя небесата и земята ще се потресе от мястото си при яростта на ГОСПОДА на Войнствата, в деня на пламенния Му гняв.

«بیگانگانی که در بابل زندگی می‌کنند، به سرزمینهای خود خواهند گریخت. مثل آهویی از دست شکارچیان فرار می‌کنند، یا مثل گوسفند بدون ‌شبان هر کدام به سویی پراکنده خواهند شد.

И ще бъде както гонена сърна и овце, които никой не събира — ще се върнат всеки при народа си и ще бягат всеки в земята си.

هرکس که گرفته شود، با خنجر کشته خواهد شد.

Всеки, който се намери, ще бъде пронизан и всеки заловен ще падне от меч.

وقتی آنها با درماندگی نگاه می‌کنند، در برابر چشمانشان اطفال آنها تا پای مرگ مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرند. خانه‌هایشان غارت، و به زنانشان تجاوز می‌شود.»

И децата им ще бъдат смазани пред очите им, къщите им ще бъдат разграбени и жените им — изнасилвани.

خداوند می‌گوید: «من دولت ماد را برمی‌انگیزم تا به بابل حمله کند. آنها برای نقره اهمیّتی قایل نیستند و طلا آنها را وسوسه نمی‌کند.

Ето, ще подбудя против тях мидяните, които не зачитат среброто и не се наслаждават на златото.

با تیر و کمان خود، مردان جوان را می‌کشند. آنها نه به نوزادان رحم می‌کنند و نه به کودکان.

С лъковете си ще смажат юношите и няма да се смилят за плода на утробата, окото им няма да пощади децата.

بابل از زیباترین کشورهاست و مردمش به آن افتخار می‌کنند. ولی من -‌خداوند- همان‌طور که سدوم و غموره را از بین بردم، بابل را از بین خواهم برد.

И с Вавилон, славата на царствата, гордостта на величието на халдейците, ще стане както когато Бог разори Содом и Гомора:

دیگر کسی در آن زندگی نخواهد کرد. هیچ عرب چادرنشینی در آنجا چادر نخواهد زد و هیچ شبانی گوسفندان برای چریدن به آنجا نخواهد برد.

няма да се насели навеки и няма да бъде обитаван за всички поколения. И араби няма да разпъват шатри там и овчари няма да почиват там.

فقط حیوانات وحشی در آنجا زندگی خواهند کرد و جغدها در آنجا آشیانه خواهند داشت. شترمرغها در آن زندگی خواهند کرد و بُزهای وحشی در ویرانه‌های آن خواهند ‌خرامید.

Но пустинни зверове ще почиват там, къщите им ще бъдат пълни с виещи животни, камилоптици ще живеят там и космати демони ще подскачат там;

در بُرجها و کاخهای آن، زوزهٔ کفتارها و شغالها طنین‌انداز خواهد بود. زمان بابل به آخر رسیده، و روزهایش تقریباً تمام شده است.»

хиени ще вият в дворците им и чакали — в увеселителните дворци. И времето му скоро ще дойде, дните му няма да се продължат.