Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

canticum carminis filiorum Core victori per chorum ad praecinendum eruditionis Eman Ezraitae Domine Deus salutis meae per diem clamavi in nocte coram te

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

ingrediatur ante te oratio mea inclina aurem tuam ad laudationem meam

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

quia repleta est malis anima mea et vita mea ad infernum descendit

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

reputatus sum cum descendentibus lacum factus sum quasi homo invalidus

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

inter mortuos liber sicut interfecti et dormientes in sepulchro quorum non recordaris amplius et qui a manu tua abscisi sunt

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

posuisti me in lacu novissimo in tenebris in profundis

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

super me confirmatus est furor tuus et cunctis fluctibus tuis adflixisti me semper

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

longe fecisti notos meos a me posuisti me abominationem eis clausum et non prodeuntem

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

oculus meus infirmatus est ab adflictione invocavi te Domine tota die expandi ad te palmas meas

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

numquid mortuis facies mirabilia aut gigantes surgent et confitebuntur tibi semper

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

numquid narrabitur in sepulchro misericordia tua et veritas tua in perditione

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

numquid noscentur in tenebris mirabilia tua et iustitia tua in terra quae oblivioni tradita est

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

ego autem ad te Domine clamavi et mane oratio mea praeveniet te

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

quare Domine abicis animam meam abscondis faciem tuam a me

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

pauper ego et aerumnosus ab adulescentia portavi furorem tuum et conturbatus sum

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

per me transierunt irae tuae terrores tui oppresserunt me

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

circumdederunt me quasi aquae tota die vallaverunt me pariter

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

longe fecisti a me amicum et sodalem notos meos abstulisti