Lamentations 5

5:1

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

recordare Domine quid acciderit nobis intuere et respice obprobrium nostrum

5:2

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

hereditas nostra versa est ad alienos domus nostrae ad extraneos

5:3

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

pupilli facti sumus absque patre matres nostrae quasi viduae

5:4

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

aquam nostram pecunia bibimus ligna nostra pretio conparavimus

5:5

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

cervicibus minabamur lassis non dabatur requies

5:6

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Aegypto dedimus manum et Assyriis ut saturaremur pane

5:7

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

patres nostri peccaverunt et non sunt et nos iniquitates eorum portavimus

5:8

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

servi dominati sunt nostri non fuit qui redimeret de manu eorum

5:9

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

in animabus nostris adferebamus panem nobis a facie gladii in deserto

5:10

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

pellis nostra quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis

5:11

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

mulieres in Sion humiliaverunt virgines in civitatibus Iuda

5:12

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

principes manu suspensi sunt facies senum non erubuerunt

5:13

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

adulescentibus inpudice abusi sunt et pueri in ligno corruerunt

5:14

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

senes de portis defecerunt iuvenes de choro psallentium

5:15

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

defecit gaudium cordis nostri versus est in luctu chorus noster

5:16

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

cecidit corona capitis nostri vae nobis quia peccavimus

5:17

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

propterea maestum factum est cor nostrum ideo contenebrati sunt oculi nostri

5:18

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

propter montem Sion quia disperiit vulpes ambulaverunt in eo

5:19

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

tu autem Domine in aeternum permanebis solium tuum in generatione et generatione

5:20

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

quare in perpetuum oblivisceris nostri derelinques nos in longitudinem dierum

5:21

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

converte nos Domine ad te et convertemur innova dies nostros sicut a principio

5:22

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

sed proiciens reppulisti nos iratus es contra nos vehementer