Job 17

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.
si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.
in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi