Job 10

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.

terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans