Job 24

Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?

Для чого часи не заховані від Всемогутнього? Ті ж, що знають Його, Його днів не побачать!

Oni forŝovas la limojn; Oni rabas la ŝafaron kaj paŝtas ĝin.

Пересовують межі безбожні, стадо грабують вони та пасуть,

Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiaĵon la bovon de vidvino.

займають осла в сиротини, беруть у заставу вола від удовиць,

Oni forpuŝas malriĉulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kaŝi.

вони бідних з дороги спихають, разом мусять ховатися збіджені краю...

Jen kiel sovaĝaj azenoj ili eliras al sia laboro, por serĉi kaptaĵon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.

Тож вони, бідарі, немов дикі осли на пустині, виходять на працю свою, здобичі шукаючи, степ йому хліба дає для дітей...

Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinberĝardeno de malpiulo ili kolektas berojn.

На полі вночі вони жнуть, і збирають собі виноград у безбожного,

Nudaj ili tradormas la nokton, ĉar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.

наго ночують вони, без одежі, і не мають вкриття собі в холоді,

De la pluvego de la montoj ili malsekiĝas, Kaj pro nehavado de rifuĝejo ili ĉirkaŭprenas rokon.

мокнуть від зливи гірської, а заслони не маючи, скелю вони обіймають...

Oni forŝiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malriĉulon.

Сироту відривають від перс, і в заставу беруть від убогого...

Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;

Ходять наго вони, без вбрання, і голодними носять снопи.

Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.

Хоч між мурами їхніми роблять оливу, топчуть чавила, та прагнуть вони!

El la urbo aŭdiĝas ĝemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.

Стогнуть люди із міста, і кричить душа вбиваних, а Бог на це зло не звертає уваги...

Tiuj homoj estas kontraŭuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.

Вони проти світла бунтують, не знають доріг Його, і на стежках Його не сидять.

Antaŭ tagiĝo leviĝas la mortigisto, Mortigas malriĉulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel ŝtelisto.

На світанку встає душогуб, замордовує бідного та злидаря, а ніч він проводить, як злодій...

La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante: Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizaĝon.

А перелюбника око чекає смеркання, говорячи: Не побачить мене жодне око! і заслону кладе на обличчя...

En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kaŝas sin ĉe si, ne konante lumon.

Підкопуються під доми в темноті, замикаються вдень, світла не знають вони,

Ĉar la mallumo estas mateno por ili ĉiuj, Ĉar ili interkonatiĝis kun la teruroj de la mallumo.

бо ранок для них усіх разом то темрява, і знають вони жахи темряви...

Tia homo estas malpeza sur la supraĵo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laŭ la vojo de vinberĝardenoj.

Такий легкий він на поверхні води, на землі їхня частка проклята, не вернеться він на дорогу садів-виноградів...

Kiel seka tero kaj varmego englutas neĝan akvon, Tiel Ŝeol englutas la pekulojn.

Як посуха та спека їдять сніжну воду, так шеол поїсть грішників!

Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompiĝu kiel malbona arbo —

Забуде його лоно матері, буде жерти черва його, мов солодощі, більше не буде він згадуваний, і безбожник поламаний буде, мов дерево!...

Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.

Чинить зло для бездітної він, щоб вона не родила, і вдовиці не зробить добра.

Kiu eĉ potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li leviĝis.

А міццю своєю він тягне могутніх, коли він встає, то ніхто вже не певний свойого життя!

Dio donas al ili sendanĝerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.

Бог дає йому все на безпеку, і на те він спирається, та очі Його бачать їхні дороги:

Ili leviĝis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel ĉiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakiĝas.

підіймуться трохи й немає вже їх, бо понижені... Як усе, вони гинуть, і зрізуються, немов та колоскова головка...

Ĉu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?

Якщо ж ні, то хто зробить мене неправдомовцем, а слово моє на марноту оберне?