Job 17

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Мій дух заламавсь, мої дні погасають, зостались мені самі гроби!...

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Дійсно, насмішки зо мною, й моє око в розгірченні їхнім ночує...

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Поклади, дай заставу за мене Ти Сам, хто ж то той, що умову зо мною заб'є по руках?

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Бо від розуміння закрив Ти їх серце тому не звеличуєш їх.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Він призначує ближніх на поділ, а очі синів його темніють,

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Він поставив мене за прислів'я в народів, і став я таким, на якого плюють...

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

З безталання потемніло око моє, а всі члени мої як та тінь...

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Праведники остовпіють на це, і невинний встає на безбожного.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

І праведний буде держатись дороги своєї, а хто чисторукий побільшиться в силі.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Але всі ви повернетеся, і приходьте, та я не знаходжу між вами розумного...

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Мої дні проминули, порвалися думи мої, мого серця маєток,

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

вони мені ніч обертають на день, наближують світло при темряві!

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Якщо сподіваюсь, то тільки шеолу, як дому свого, в темноті постелю своє ложе...

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

До гробу я кличу: О батьку ти мій! До черви: Моя мамо та сестро моя!...

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Де ж тоді та надія моя? А надія моя, хто побачить її?

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.

До шеолових засувів зійде вона, коли зійдемо разом до пороху...