Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.