Psalms 56

Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

Acı bana, ey Tanrı, Çünkü ayak altında çiğniyor insanlar beni, Gün boyu saldırıp eziyorlar.

Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

Düşmanlarım ayak altında çiğniyor beni her gün, Küstahça saldırıyor çoğu.

En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

Sana güvenirim korktuğum zaman.

Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

Tanrı’ya, sözünü övdüğüm Tanrı’ya Güvenirim ben, korkmam. İnsan bana ne yapabilir?

Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

Gün boyu sözlerimi çarpıtıyorlar, Hakkımda hep kötülük tasarlıyorlar.

Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

Fesatlık için uğraşıyor, pusuya yatıyor, Adımlarımı gözlüyor, canımı almak istiyorlar.

Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

Kötülüklerinin cezasından kurtulacaklar mı? Ey Tanrı, halkları öfkeyle yere çal!

Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

Çektiğim acıları kaydettin, Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi?

Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

Seslendiğim zaman, Düşmanlarım geri çekilecek. Biliyorum, Tanrı benden yana.

Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

Sözünü övdüğüm Tanrı’ya, Sözünü övdüğüm RAB’be,

Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

Tanrı’ya güvenirim ben, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

Ey Tanrı, sana adaklar adamıştım, Şükran kurbanları sunmalıyım şimdi.

Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.

Çünkü canımı ölümden kurtardın, Ayaklarımı tökezlemekten korudun; İşte yaşam ışığında, Tanrı huzurunda yürüyorum.