Psalms 139

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Nereye gidebilirim senin Ruhun’dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.

Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!