Psalms 120

Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!