Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”