Job 39

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”