Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”