Job 34

Elihu parolis plue, kaj diris:

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.

Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.

Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.

Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.

En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’

Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!

Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.

Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

Çünkü, ‘Tanrı’yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.

Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!

Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

[] Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.

Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.

Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Kim yeryüzünü O’na emanet etti? Kim O’nu bütün dünyanın başına atadı?

Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,

Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.

Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.

Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?

Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,

Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O’nun ellerinin işidir.

Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.

Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

“Tanrı’nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.

Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.

Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.

Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.

Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.

Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;

Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

Artık O’nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.

Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

Yoksulun feryadını O’na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.

Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O’nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O’nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,

Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.

Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

“Kimse Tanrı’ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,

Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’

Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

O’nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.

Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,

Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’

Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp’ün sınanması sonsuza dek sürse!

Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.

Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı’ya karşı konuştukça konuşuyor.”